kaso

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kas-, pennrann ar verb kas, hag an dibenn-ger -o.

Furm verb

kaso /ˈkasːo/

  1. Furm ar verb kas e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ.
» Ar greun a had aze a ziwano, gresko,
» Ma na daolit evez, d'ar bern holl ho kaso.
— (G. Milin, Marvaillou grac'h-koz, Brest, 1867, p. 14.)
Jilig. — [...]. M'ho kaso da di daou hag a zo desket bras, met arabad e vo d'eoc'h beza souezet o klevet anezo o komz. [...] — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 36.)
— « M' ho kaso du-se, ampouailh dizoare. » eme ar merc'hed all a oa en-dro d' ar poull. « [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 69.)

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù


Esperanteg

Etimologiezh

Diwar ur bennrann a gaver en italianeg cassa pe en alamaneg Kasse, gant al lostger -o a dalvez da sevel an anvioù-kadarn.

Anv-kadarn

Troad unander liester
nominativ kaso kasoj
akuzativ kason kasojn

kaso /ˈka.sɔ/

  1. Kef (kenwerzh, arc'hant).