Mont d’an endalc’had

degaso

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar degas-, pennrann ar verb degas, hag an dibenn-ger -o

Furm verb

degaso /deˈɡasːo/ /diˈɡasːo/

  1. Furm ar verb degas e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
Jilig. — Me a zo o vont da heul an aotrou hag a zigaso anezan el lec'h ma keroc'h ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 14.)
« [...]. Me a zegaso evit ar vugaligou eus Kemper kouignou rezinennet, gwestell prunennet, krampouez dantelez, skañv da zebri evel eur gavotenn da zañsal. [...] ». — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 26.)
— Ar medisin, Anna, a zegaso ar pare buanoc'h. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 79.)
[...], e-lec'h ma evin, Izold he blev du, an died-hud a zegaso din an evurusted. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 102.)

Troidigezhioù