it

stumm eus ar verb mont.

1. en doare-gourc'hemenn (a-wechoù: kit).
   • ... it bepred a-raok ... it arre ... it a-raok bepred ... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 211.)
   • - [...]. It gantañ d'ar foar ha goulennet outañ ar pezh a garfet, hag e ve mil skoed, hag e vo roet deoc'h ; [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/4, Al Liamm, 1989, p. 94.)
   • It bepred da glask ur gomer ... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 165.)
   • It ac'halese 'ta! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 33.)
   • It da sutal! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 35.)
   • It e peoc'h gant an hent-bras-se hep aon da vezañ gwintet er foz gant ur c'harr-dre-dan bennak ! — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 10.)
2. en doare gourc'hemenn er stumm-nac'h
   • N'it ket re bell diouzhin, emezañ. — (Yann ar Floc'h, KOÑCHENNOU Eus BRO ar STER AON, Kemper, 1950, p. 184.)
   • N'it ket da dec'het. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 4.)
3. en doare-disklêriañ
   • N'it ket e kêr bemdez ?

latin: ite saozneg: go; you go