seier

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus sec'hier, liester sac'h.

Furm anv-kadarn

seier /ˈsɛjːɛr/

1. Furm lies an anv-kadarn sac'h
   • Ha bep noz e tistroe hor c'hanfarded d'ar gêr, kollet ganto boned pe golier glas, ha ken mezv ma veze ret o gwintañ war vourzh gant ar gwindask hag ar poleoù da sevel ar saout hag ar seier glaou. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 103.)
   • Sammet e oa bet war lein ar c'harr binvioù pesketa, avenelloù a bep ment, seier kein [...]. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 412.)
   • An dud e veze ret dezhe charreat o boued, e-barzh seier, diouzh ar gêr nesañ. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 11.)
   • « It, » eme ar wreg, « ha kargit mat ho seier  ! » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 217.)

Troidigezhioù

• galleg : sacs ^(fr)