gouzañvont

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gouzañv-, pennrann ar verb gouzañv, hag an dibenn-ger -ont

Furm verb

gouzañvont /ɡuˈzãːvɔ̃ɲ(t)/

  1. Furm ar verb gouzañv e trede gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
— [...]. Ar vicher a roue a zo war-nez mont da fall : ar poblou ne c'houzanvont mui na kabestr na kentrou, ha fellout a ra d'ezo en em vleina o-unan. [...] ? — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 33.)
Hag ar morc'hed a vag bremañ ne ra nemet atizañ ar poanioù a c'houzañvont, int o-daou, an eil hag egile, an eil dre egile... — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 184.)

Troidigezhioù