goulennont

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar goulenn-, pennrann ar verb goulenn, hag an dibenn-ger -ont

Furm verb

goulennont /ɡuˈlɛnːɔ̃ɲ(t)/

  1. Furm ar verb goulenn e trede gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
— Mar kavez war da hent tud o tont diweat eus foar Lannuon, ha ma c'houlennont diganit da belec'h ec'h ez, respont : « Tevel », ha ma 'c'h adgoulennont (!) diganit : « Ha goude ? », adrespont a ri : « Hag ober ». Ha dreist-holl n'ankoua ket : « Tevel hag ober ». — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 127.)

Troidigezhioù