goulennje

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar goulenn-, pennrann ar verb goulenn, hag an dibenn-ger -je

Furm verb

goulennje /ɡuˈlɛnʒe/

1. Furm ar verb goulenn e trede gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout

• Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :

Heman, an den yaouank-man, gwisket evel eun aotrou, evel ma oa, ne vije ket bet êz d'ezan kaout labour, ma c'houlennje ; [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 6.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle) demanderait ^(fr) , (il) demanderait ^(fr)