Mont d’an endalc’had

goloio

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar golo-, pennrann ar verb goleiñ, an dibenn-ger -o hag un -i- etrevogalennek

Furm verb

Kemmadur Furm
hep goloio
dre vlotaat c'holoio
dre c'hwezhañ digemm
dre galetaat koloio
amreizh c'holoio

goloio /ɡoˈlojːo/

  1. Furm ar verb goleiñ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
Ann tousek-ze, ann den, oc'h pep prezeg bouzar,
Ne lavaro biken : « Pevar droatad douar
» Am goloio er bez.
» Hag evit kement all ez eo red kaout enkrez ?
— (G. Milin, Marvaillou grac'h-koz, Brest, 1867, p. 96.)
Hag ar mor a zav, a zav; an tôliou-mor a freg war ar beg garreg, war behini o deus klasket repu, ha pep tôl, a-benn an nebeutan, a c'holoio anê. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 144.)

Stummoù rannyezhel

Troidigezhioù