Mont d’an endalc’had

gellfen

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gell-, pennrann ar verb gellout, hag an dibenn-ger -fen

Furm verb

Kemmadur Furm
hep gellfen
dre vlotaat c'hellfen
amreizh c'hellfen

gellfen /ˈɡɛlfen/

  1. Furm ar verb gellout e kentañ gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout
Graet anaoudegezh ganimp, e pedis ar wreg, goude ar marc'had, da zont ganin da Dalnovo e-lec'h ma c'hellfen bezañ degemeret gant unan bennak. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 14.)

Troidigezhioù