dougo

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar doug-, pennrann ar verb dougen, hag an dibenn-ger -o

Furm verb

Furm ar verb dougen e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, ar raganv-gour renet e da skouer) :

— [...]. Marteze ar gentel a hizio a zougo he zammig frouez... [...]. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 17.)

EGISTES. — [...]. Tap krog en ur penn d' ar bec'h ha me a zougo egile... [...]. — (Jarl Priel, Nag a Wad, Al Liamm niv. 112, Gwengolo-Here 1965, p. 314.)

Dre un degouezh fromus kenañ, e vo ur plac'h yaouank flamm, hogos ur grennardez, e zougo d'ar pec'hed. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 92.)

Krennlavarioù

Pep hini a zougo e gig ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 316.)

Troidigezhioù

galleg : (elle)/(il) portera ^(fr)
galleg : (elle)/(il) subira ^(fr) , supportera ^(fr)
galleg : (elle)/(il) transportera ^(fr)