distroo

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar distro-, pennrann ar verb distreiñ, hag an dibenn-ger -o

Furm verb

distroo /disˈtroːo/

  1. Furm ar verb distreiñ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
Da betra kuitaat ar vro, ma breurig ? C'hom (!) er gêr, me a distroo ivez, hepdale, hag e vefomp eürus asambles. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 247.)
— Chomet amañ ganen, hag an êgl a zistroo hepdale, ha neuze me a lâro dit petra da ober evit dont a-benn anezhañ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 20.)

Stummoù all

Troidigezhioù