diskulio

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar diskul-, pennrann ar verb diskuliañ, an dibenn-ger -o hag un -i- etrevogalennek

Furm verb

diskulio /disˈkyljo/

  1. Furm ar verb diskuliañ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
« [...] ? M'hen diskulio dit aes-kenañ : daou vaen meur a zo kuzhet e sol an dachenn douar a zoug diazezoù an tour. [...]. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 29.)

Troidigezhioù