disammis

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar disamm-, pennrann ar verb disammañ, hag an dibenn-ger -is

Furm verb

disammis /diˈzãmːis/

  1. Furm ar verb disammañ e kentañ gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ.
Ur sulvezh 'ta, en abeg ma tegouezhe d'am zad bezañ gant e verenn e Krec'h Elies, e tisammis a-daol-dak va bec'h dirak va zud. — (Jarl Priel, Va Buhez e Rusia, Al Liamm, 1955, p. 5.)

Troidigezhioù