digalonekait

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar digaloneka-, pennrann ar verb digalonekaat, hag an dibenn-ger -it

Furm verb 1

digalonekait /ˌdiɡalɔ̃neˈkɑːit/

  1. Furm ar verb digalonekaat en eil gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ

Troidigezhioù

Furm verb 2

digalonekait

  1. Furm ar verb digalonekaat en eil gour lies an doare-gourc'hemenn
— Na zigalounekait ket, va c'hoar; ni ne velomp nemed ar pez a zo dirak hon daoulagad; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 256.)

Troidigezhioù