digalonekaat

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rakger di- hag ar verb kalonekaat

Verb

digalonekaat /diɡalɔ̃neˈkɑːt/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : digalonekaet) (displegadur)
I. verb gwan

1. Dont da vezañ digalonekaet
   • Mes soñjal a reas ivez kerkent, en doa lavaret Job dezhañ : Lom, arabat digalonekaat ! — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 95.)
   • Trec'h e voe he natur her d'he barrad-digalonekaat. — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 29.)

II. verb kreñv eeun

1. Ober (da unan bennak) bezañ digalonekaet

Gerioù enepster

• kalonekaat

Deveradoù

• digalonekaus

Troidigezhioù

• galleg : (se) décourager ^(fr)