didroidell

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar rakger di- hag an anv-kadarn troidell.

Adverb

didroidell /didroˈiːdɛl/

  1. En un doare eeun, didro

Troidigezhioù

Anv-gwan

Derez Furm
Derez-plaen didroidell
Derez-uheloc'h didroidelloc'h
Derez-uhelañ didroidellañ
Derez-estlammiñ didroidellat

didroidell

  1. Didro, na glask ket pe na c'hallfe ket touellañ den ; gwidal
    • Sujidi Arzhur, ha dreist-holl ar re uvelañ hag ar re baourañ anezho gounezet a-grenn gant koantiz ha doareoù prim ha didroidell o roue yaouank, a c'harme, a-bouez-penn, o levenez. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 54.)

Troidigezhioù