garme

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar garm-, pennrann ar verb garmiñ, hag an dibenn-ger -e

Furm verb

Furm ar verb garmiñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ

Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :

Ar c'hester a heje e blad herrdañ m'halle hag a c'harme :
"'Vit an anaon ! 'Vit an anaon baour !" — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 30.)

Sujidi Arzhur, ha dreist-holl ar re uvelañ hag ar re baourañ anezho gounezet a-grenn gant koantiz ha doareoù prim ha didroidell o roue yaouank, a c'harme, a-bouez-penn, o levenez. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 54.)

Troidigezhioù

galleg : (elle)/(il) criait ^(fr)
galleg : (elle)/(il) gémissait ^(fr) , pleurait ^(fr)