deuy
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar deu-, pennrann ar verb dont, hag an dibenn-ger -y.
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | deuy |
| dre vlotaat | zeuy |
| amreizh | teuy |
deuy /ˈdøj/
- Furm ar verb dont e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
- « [...] ; me a deuy diwezhatoc'h da c'houzout ha gwin mat hag aour melen a zo e yalc'h Laorañs Soutre ha Fañch Kabon. » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 185.)
- E-lec'h respont, e troc'has berr gant ur gerig didalvez :
« Chom da lavarout ken na deuy tomm d'az teod ! » — (Youenn Drezen, Itron Varia Garmez, Skrid ha Skeudenn, 1941, Al Liamm, 1977, p. 32.)