c'hoarvezet
Mont d’ar merdeerezh
Mont d’ar c’hlask
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar c'hoarvez-, pennrann ar verb c'hoarvezout, hag an dibenn-ger -et
Furm verb
c'hoarvezet /xwarˈveː(z)et/
- Anv-gwan-verb ar verb c'hoarvezout
- — Ha penaos eo c'hoarvezet ar maleur eta ? — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 202.)
- — « [...], ha mar karjent bezañ chomet sioul hag e peoc'h, ne vije c'hoarvezet droug ebet ganto. [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 166.)
- Anavezout a ra kement darvoud a zo c'hoarvezet er bed adal penn kentañ an amzerioù... ha n'eus nemeto a c'hell anavezout. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 17.)
- Doare-sujañ ar verb koustañ.