c'hoarie

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar c'hoari-, pennrann ar verb c'hoari, hag an dibenn-ger -e

Furm verb

c'hoarie /xwaˈriːe/

1. Furm ar verb c'hoari e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ
   • Aman, bianik, e c'hoarie gand he breur; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 286.)
   • Hiniennoù all, chomet krennarded, a c'hoarie en em hegal hag a c'haloupe ken a ouient, troñset ganto o saeoù gwenn betek o daoulin. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 25.)
   • Ur bagad paotred vihan a c'hoarie bazh-dotu en ur prad nepell diouzh mogerioù diavaez ar gouent. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 28.)
   • Harry avat a c'hoarie gant pezhioù a oa bet prestet dezhañ gant Seamus Finnigan [...]. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 207.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) jouait ^(fr)