c'hallfes

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus gallfes gant ur c'hemmadur dre vlotaat (g > c'h)

Furm verb

Kemmadur Furm
hep gallfes
dre vlotaat c'hallfes
amreizh c'hallfes

c'hallfes[1] /ˈɣalfes/

  1. Furm kemmet ar verb gallout en eil gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout
An hini a yaje a-benn dezañ e hallfes lavared hardiz e oa maro. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 10.)

Stummoù all

Notenn
  1. Skrivet 'hallfes a-wechoù.