bijec'h

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar be-/bi-, pennrann ar verb bezañ, hag an dibenn-ger -jec'h

Furm verb

bijec'h /ˈbiːʒɛx/

  1. Furm ar verb bezañ en eil gour lies an amzer dic'hallus, en doare-divizout
Me a soñje din ne vijec'h ket deut d'ar gêr fenoz. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 200.)

Troidigezhioù