arruin
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
arruin /aˈryːĩn/
- Furm ar verb arruout e kentañ gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
- — Pegen paour ! pa arruin er gêr, pilet gant ma gwreg !... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/5, Al Liamm, 1994, p. 142.)
- Va breudeur beleien,
Nevez merzeriet,
O deuz ho c'hurunen
'Barz enn env kemeret :
Me ho ped, va Jezuz,
Da rei d'ign ho c'halon,
Ma arruign[1] 'kichen ho zron. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 253.)
Stummoù all
Gerioù heñvelster
Notenn
- ↑ Daoust ma tiskouel "Ma arruign 'kichen ho zron." an doare adembannet e 1902 ivez, e oa bet divizet gant Al Liamm skrivañ "Ma erruin 'kichen o zron." en doare embannet e 1977...