a-wechoù

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an araogenn a hag an anv-kadarn gwechoù (eus gwech)

Adverb

a-wechoù /aˈveʃːu/ pe /aˈɥeʃːu/

1. → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ)
   • Kenta medesin. — Hunvreal a rit a-wechou ?
     Kerlaban. — A-wechou ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 19.)
   • A-wechoù koulskoude, pa glañve ar vamm-gozh, ha ret dezhi chom war he gwele gant ar remm, Yun a yae, bep lun, d'ar vorc'h, da gerc'hat ur bara a bemp lur. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 31.)
   • A-wechou e vez brohadennou evel-se etre an dud. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 67.)
   • A-wechou ez eont er-mêz hep tamm. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 199.)
   • C'hoant am befe a-wechoù da grediñ. — (?, p. ?.)

Stummoù all

• a-wezhioù

Gerioù heñvelster

• a-daolioù

Troidigezhioù

• galleg : parfois ^(fr) , quelquefois ^(fr)