tostaat

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-gwan tost hag al lostger kevrennek -aat (diwar -a hag -at)

Verb

tostaat /tosˈtɑːt/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : tostaet) (displegadur)

1. Dont tostoc'h
   • Job a oa tostaet. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 32.)
   • Ne spurmanted diwezh ebet d'ar « gwlizhaj » hogen klevout a raed trouz kammedoù Klaoda ha Yona, an amezeien, o tostaat war [an] hent-karr. — (Jakez Konan, NOZ AR PELLGENT, Al Liamm niv. 65, Du-Kerzu 1957, p. 14.)
   • A bep eil e tostaor. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 203.)
2. Tostaat da unan bennak.
   • … difennet en devoa zoken eus e wreg lezel ar bugel da vont da c’hoari war aod ar mor hag ivez da dostaat d’e vag, — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 111.)
   • Dre he zinou ha dre he c'homzou e roas da intent d'an estranjour diwall da dostât d'al lec'h-ze ; ... — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 4.)
3. Tostaat ouzh unan bennak.
   • Ne welit ket e tostaont ouzh ar penn all ? — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 85.)
   • Ya ! fiñval a rae ar sklerijenn war vantell ar siminal, ha tostaat a rae didrouz ouzh tal ar gwele. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 52.)
   • Pa darzh skinoù kentañ an heol, a-rez an dremmwel, e tosta Marzhin ouzh dorioù kêr hag e c'hourc'hemenn outo digeriñ. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 76.)
4. tostaat un dra bennak ouzh un dra all

   Tostait ar bank ouzh an daol.

Gerioù enepster

• pellaat

Divinadelloù

• Petra a rez a-raok antren en ti ? - Tostaat dezhañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 329.)

Troidigezhioù

• galleg : s'approcher ^(fr) ; approcher ^(fr)