tihuno

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus dihuno gant ur c'hemmadur dre galetaat (d > t)

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	dihuno
dre vlotaat	zihuno
dre c'hwezhañ	digemm
dre galetaat	tihuno
amreizh	tihuno

tihuno /tiˈhỹːno/

1. Furm kemmet ar verb dihun pe dihunañ pe dihuniñ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

• War-lerc'h ar rannig-verb e, da skouer :

— « [...]. Neuze e tihuno, ha gwazh a se deoc'h mar bezit war-nes taol dezhañ. [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 99.)

• War-lerc'h ar raganv-gour renet ho, da skouer :

« [...]. Ha bremañ, va niz, it d'ober eur gourvez ha kouskit mat : ni ho tihuno pa vezo deut ar mare ». — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 46.)