dihuniñ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rakger di-, an anv-kadarn hun hag al lostger -iñ.
Pe dihun hag -iñ.
Meneget er C'hatolikon (dihunaff).
Da geñveriañ gant ar verboù dihuno en kembraeg, dyfuna en kerneveureg.

Verb

dihuniñ /diˈhỹːnĩ/ verb kreñv eeun (displegadur)

  1. Lakaat unan bennak da baouez da gousket.
  2. Dihuniñ en un taol, en ul lamm, en ur spont : dihuniñ a-daol-trumm.
  3. (dre skeudenn-lavar) Broudañ, lemmaat ar spered.
  4. (Dre astenn-ster) Degas en-dro d'ar vuhez.

dihuniñ verb gwan

  1. Paouez da gousket.
  2. (skeudennek) Genel, digeriñ, diorren.
  3. (dre skeudenn-lavar) Dont da vezañ buhezekoc'h, kizidikoc'h.

Gerioù heñvelster

Lakaat unan bennak da baouez da gousket
paouez da gousket
Degas en-dro d'ar vuhez

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Lakaat unan bennak da baouez da gousket
Paouez da gousket