roin

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ro-, pennrann ar verb reiñ, hag an dibenn-ger -in.

Furm verb

roin /ˈroː.ĩn/

1. Furm ar verb reiñ e kentañ gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ;
   • — Daou garr am beuz, a drugare Doue, ha ne ket ar falla a roign d'eoc'h, rak muioc'h a dud hoc'h euz da veva eged oun-me. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 230.)
   • Ma 'm zennit ac'han, e roin va ger deoc'h, a galon vat. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 55.)
   • — « [...]... Gortozit 'ta... ma roin deoc'h an alc'houez. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 34.)
   • Ne roïn ket dit muioh evid na zlean. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 129.)

Troidigezhioù

• galleg : (je) donnerai ^(fr)
• italianeg : (io) darò ^(it)
• spagnoleg : (yo) daré ^(es)