kerfot

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ker-, unan eus pennrannoù ar verb karout, hag an dibenn-ger -fot

Furm verb

kerfot /Distagadur ?/

  1. Karfot
— Freuzit ha furchit kement ha ma kerfot, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 277.)
Soñjit ar pezh a gerfot, din-me, d'am oad, ho parnedigezh ne ray na tomm na yen. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 225.)
— [...]. N'hoc'h euz nemed henvel ar re a gerfot, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 4.)

Stummoù all

Stummoù rannyezhel

Gwelet ivez

Troidigezhioù