freuzañ

Brezhoneg

Diwar an anv-kadarn freuz hag al lostger -añ.

freuzañ /ˈfrøːzã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : freuzet) (displegadur)

Distrujañ, diskar, terriñ a-grenn
- — [...]; ni a ia da freuza kement tra a zo enn ho ti, ha kaout a raimp ar pez a glaskomp. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 277.)
- — Freuzit ha furchit kement ha ma kerfot, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 277.)
- Nag heñ o freuze gant e vestr-taoliou ! — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 39.)
- Red mad vo dezañ freuza ar vur penn-da-benn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 404.)
- Ma ne vez ket dreset e freuzo mui-ouzh-mui. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 46.)
freuzañ ur gwele:
- Ar gwele-ze a vo red freuza anezañ din-me da vond d'am gwele. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 166.)
freuzañ dilhad
- Freuzet az - peus da vragou. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 190.)
- Diwâllit na freuzfec'h d'in ma dillhad! — (BILEZ.)
freuzañ divskouarn un den : ober poan dezho
(Pa gomzer eus ur vag :) freuzañ dour : regiñ dour
nullañ
Freuziñ un eured, un emglev, ar c'hoari (kartoù)