embanner

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar embann-, pennrann ar verb embann, hag al lostger -er

Anv-kadarn

embanner /ẽmˈbãnːɛr/ gourel (liester : embannerien)

  1. Den a zo e vicher embann levrioù
    • Gout'ouzer e tennas e bezh eus ar romant Siegfried et le Limousin, ur romant aozet gantañ dreist penn-biz, dindan teir sizhun, evir ur c'henstrivadeg (?) e ti an embanner Grasset. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 173.)
  2. (Dre astenn-ster) Ti-embann
    • <skouer.>

Troidigezhioù