c'houzañve

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gouzañve gant ur c'hemmadur dre vlotaat (g > c'h)

Furm verb

Kemmadur Furm
hep gouzañve
dre vlotaat c'houzañve
dre c'hwezhañ digemm
dre galetaat kouzañve
amreizh c'houzañve

c'houzañve /ɣuˈzãːve/

  1. Furm ar verb gouzañv pe gouzañviñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ
Mes hen a c'houzanve peb tra heb en em glemm, hag a iea atao araok heb fallgalouni. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 588.)
  • War-lerc'h ar rannig-verb e, da skouer :
D'an dud a c'houlenne petra 'oa c'hoarvezet ganto, Lom a responte en doa paket tomm ha yen, en ur labourat, hag e c'houzañve poan dargreiz, ha Job a responte en doa tapet ur ruadenn gant ar gazeg wenn. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 133.)