bremañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatholicon (1499): breman.[1]
Diwar an anv-kadarn pred hag al lostger -mañ.[2]

Adverb

bremañ /ˈbrẽmːã/

  1. Adverb, gant an amzer-vremañ : ster strizh: er mare m'emaon o komz; ster ledan : er mareoù-mañ, er bloavezhioù-mañ, abaoe ur pennad amzer.
  2. gant an amzer-da-zont
  3. gant an amzer-dremenet
    • Gwelet a rae bremañ kalz a dud o vont etrezek an iliz, hag a-raok dezhi ha war he lerc'h, hag o tont er-maez an tier, er bourk, ha ne anaveze den, ar pezh a souezhe anezhi. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/4, Al Liamm, 1989, p. 66.)
  4. evit bremañ
  5. a-benn bremañ
  6. bremañ pa

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :

  1. Jehan Lagadeuc, Breman, Le catholicon en troys langaiges scavoir est breton franczoys et latin, 1499, war lec'hienn ar Bibliothèque nationale de France.
  2. PredBremañ: Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 598.