alouber

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn) Savet diwar aloub-, pennrann ar verb aloubiñ, hag al lostger -er

(Furm verb) Savet diwar aloub-, pennrann ar verb aloubiñ, hag an dibenn-ger -er

Anv-kadarn

alouber /aˈluːbɛr/ gourel (liester : alouberien, alouberion)

1. (Ent strizh) Den a laka dalc'h war un douar, ur vro ha n'eo ket e hini
   • Eñ a oa mestr an ti. Un alouber, hogen mestr an ti atav. — (Roparz Hemon, An alouber, Al Liamm niv. 40, Gwengolo-Here 1953.)

Anagramoù

• laboure

Liamm war-du al lec'hienn Devri

• alouber m. -ion

Troidigezhioù

• galleg : accapareur ^(fr)
• galleg : conquérant ^(fr)
• galleg : envahisseur ^(fr)
• galleg : usurpateur ^(fr)

Furm verb

alouber /aˈluːbɛr/

1. Furm dic'hour ar verb aloubiñ en amzer-vremañ an doare-disklêriañ

Troidigezhioù

• galleg : (on) envahit ^(fr)

‎