vad
Mont d’ar merdeerezh
Mont d’ar c’hlask
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar mad.
Anv-kadarn
vad /ˈvɑːt/ benel
- ober vad da unan bennak:
- Ni a ya da ober ur gouel en enor d'an hini en deus graet muiañ vad d'ar vro. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 131.)
- Pebez vad a rea dign fenoz ar pennad goulou koar-ze, deuet ganen divar fae, hag heb gouzout perag, euz a goat Kermenguy ! — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 51.)
- Ha neuze ur banne aezhenn-vor a rafe vad d'am penn melenet — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 12.)
Troioù-lavar
Krennlavaroù
- Un tamm tan a ra vad ha pa ve e-kreiz an eost. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 323.)