trelatiñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar ger latin translatus.

Savet diwar an anv-kadarn trelat hag al lostger -iñ.

Verb

trelatiñ /treˈlatːĩ/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : trelatet) (displegadur).
I. verb gwan

1. sodiñ; na vezañ mestr war e spered.
   • Trelatiñ a ra. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 282.)
   • Pa glevas kriadeg euzhus ar paourkaezh paotr kignet ha mac'hagnet ha c'hoarzhadeg euzhus an diaoulien, e kemeras doan hag e voe prest da drelatiñ. — (Ernest ar Barzhig, Minna ha danevelloù all..., Mouladurioù Hor Yezh, 1988, p. 107.)
   • O taboulinañ e oa e vizied war ar rod-stur pa baras e zaoulagad war ur bagadig oristaled hag a oa o trelatiñ hag o komz an eil e pleg skouarn egile. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 7.)

Gerioù heñvelster

• sodiñ
• brizhañ

Troidigezhioù

• galleg : devenir fou ^(fr) ; avoir une crise de folie

Deveradoù

• trelaterezh
• trelatus

Troidigezhioù

• galleg : affoler ^(fr)
• galleg : angoisser ^(fr)
• galleg : bouleverser ^(fr) , émouvoir ^(fr) , troubler ^(fr)
• galleg : enthousiasmer ^(fr) , transporter ^(fr)
• galleg : délirer ^(fr)

II. verb kreñv eeun

1. (Dispredet) Treiñ en ur yezh all.

Stummoù all

• trelatañ

Troidigezhioù

• galleg : ^(fr)