touit

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar tou-, pennrann ar verb touiñ, hag an dibenn-ger -it

Furm verb

touit /ˈtuːit/

  1. Furm ar verb touiñ en eil gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
Ne vern ! Mar touit ne reot droug ebet din a-hed an hent, ez in ganeoc'h ez-laouen betek lez ar roue, [...]. » — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 29.)

Troidigezhioù

  1. Furm ar verb touiñ en eil gour lies an doare-gourc'hemenn

Troidigezhioù