tostik

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar « tost » hag an dibenn-ger bihanaat « -ik ».

Furm adverb

tostik /ˈtɔs.tik/

1. Furm vihanaat an adverb « tost ».
   • Jistr sec’h eo hennezh ; skrabañ ’ra an diabarzh, ha, dre ma koshaio, e teuio da vezañ sklaer, tostik e-giz dour-red. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 148.)
   • Tostik alese e oa ti Vatriona : pevar brenestr hed-ha-hed war an diadreñv, an tu freskañ, un doenn skolpoù e daou bezh gant ul lomber war ar c'hrignol. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 15.)
2. tostik da un dra
   • Me ‘m boa he choazet tostik din, — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 1, Pariz, 1890, 1971, p. 320.)
   • Edont neuze tostik d'eur prad. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 35.)
   • Tostik da un eur pemp, BPLO 118

Gerioù kevrennek

• a-grenn-dostik

Furm anv-gwan

tostik /ˈtɔs.tik/

1. Furm vihanaat an anv-gwan « tost ».

• tostik-tost
• tostik-tra