tamalle

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar tamall-, pennrann ar verb tamall, hag an dibenn-ger -e

Furm verb

tamalle /tãˈmalːe/

  1. Furm ar verb tamall e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ
Sioul ha peoc'hus evel bremañ, a damalle, he muzelloù treset spis. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 409.)

Troidigezhioù