tamalle
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar tamall-, pennrann ar verb tamall, hag an dibenn-ger -e.
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | tamalle |
| dre vlotaat | damalle |
| dre c'hwezhañ | zamalle |
| dre galetaat | digemm |
| amreizh | digemm |
tamalle /tã.ˈma.lːe/
- Furm ar verb tamall e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer) :
- Piladeg a vije alïes etre ar bôtred. Ar re-man, pa deuent d'ar gêr, drastet ha diframmet o dilhad, pa vije goulennet digante penôs o devoa grêt evit o frega, a damalle anê, gwir pe c'haou, da Vilzig. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 58.)
- Sioul ha peoc'hus evel bremañ, a damalle, he muzelloù treset spis. — (Ronan Huon, Ar Gwennili-mor, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 409.)