tabut

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar verb krenngallek tabuster (skeiñ).

Anv-kadarn

tabut /'tɑːbyt/ gourel (liester : tabutoù)

1. Enebiezh etre tud hag a zegas komzoù feuls etreze (dre fazi e vez fallimplijet gant lod nevezvrezhonegerien e-lec'h kaoz, kaoze).
   • An tabut a ehanas war an taol. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 88.)
2. Kaout tabut, klask tabut ouzh unan bennak
   • Pet gwech em eus bet tabut ouzh ma nesañ? — (Joseph Marie Noël, Mouladuriou Arvor, 1934, p. 101.)
3. sevel tabut etre tud
   • Kerlaban. – Neuze ho peus gwelet an tabut a zavas etrezon hag eun dijentil eus an Naoned ? — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 13.)

Gerioù kar dre o ster

• sinkan
• chikan

Deveradoù

• tabutal
• tabuter
• tabuterezh
• tabutus

Troioù-lavar

• kaout tabut gant unan bennak
• klask tabut ouzh unan bennak

Troidigezhioù

• galleg

1. dispute ^(fr) , querelle ^(fr)
2. tapage ^(fr) , vacarme ^(fr)