tabut

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar verb krennc'hallek tabuster (skeiñ).

Anv-kadarn

tabut /'tɑːbyt/ gourel (liester : tabutoù)

1. Enebiezh etre tud hag a zegas komzoù feuls etreze (dre fazi e vez fallimplijet gant lod nevezvrezhonegerien e-lec'h kaoz, kaoze, kaozeadenn).
   • An tabut a ehanas war an taol. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 88.)
2. Kaout tabut, klask tabut ouzh unan bennak
   • Pet gwech em eus bet tabut ouzh ma nesañ? — (Joseph Marie Noël, Mouladuriou Arvor, 1934, p. 101.)
   • Klask kaozeal n'eo ket klask tabut.
3. kompezañ un tabut:
   • An noter, neuze, a gavas tro da gompezañ an tabut ... — (Kontadennoù Kerne, p. 187.)

Gerioù heñvelster

• breutadeg
• chikan
• dael
• rendael
• riot
• sach-blev
• sinkan
• trabas
• trouz

Gerioù enepster

• didabut

Deveradoù

• tabutal
• tabuter
• tabuterezh
• tabutus

Troioù-lavar

• kaout tabut (gant unan bennak)
• klask tabut (ouzh unan bennak)
• sevel tabut

Troidigezhioù

• galleg : 1) dispute ^(fr) , querelle ^(fr) ; 2) tapage ^(fr) , vacarme ^(fr)

Liamm davaez

• http://devri.bzh/recherche/?q=tabut&submit=