roan
Neuz
Brezhoneg
- Savet diwar ro-, pennrann ar verb reiñ, hag an dibenn-ger -an.
Furm verb
roan /ˈroː.ãn/
- Furm ar verb reiñ e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
- — [...]. Mes sell amañ c'hoazh teir c'hraoñenn a roan dit hag a c'hallo bezañ talvoudus dit, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 236.)
- Ar c'henta medesin. — Piou a zo kaoz ? Louzeier a roan d'ezan ! Perag ne bare ket ganto ? Ped gwech eo bet gwadet ? — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 17.)
- « Dal daou-c'hant lur, ha ro ar c'houitell d' in. »
« Ne roan ket avat, » eme Yann. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 186.)