grefet
(Adkaset eus refet)
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar gre-, unan eus pennrannoù ar verb ober, hag an dibenn-ger -et.
Furm verb
grefet /ˈɡrefːet/
- Furm ar verb ober en eil gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ (e brezhoneg Treger)
- Hep kemmadur
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a) :
- — Mont a refet, pa lâran deoc'h, ha pa dremenfet dre ar Groaz-Neud, e vo ret deoc'h dañsal gant an dañserien-noz. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 105.)
- — [...]. O gwelet a refet war ho hent, en ur gêr 'lec'h ma 'z int chomet da gomer o flijadur, ha da renañ buhez fall, el-lec'h dont da glask al louzoù da yac'haat o zad. [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 90.)
- — A ! Ne dalv ket, emezi, ret e vo din mont ; me n'on ket ken aonik-se ; gwelet a refet. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 109.)
- — Chomomp, p'hoc'h eus c'hoant, met gwelet a refet. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 168.)
- "N'eo ket hepken e welfet ho mab, mes komz outañ a refet, hag eñ a gomzo ouzhoc'h. [...]." — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 42.)
- Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :
- — [...]. Neuze e refet van da diroc'hal ivez, met na gousket ket c'hoazh. [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 179.)