puilh

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	puilh
Derez-uheloc'h	puilhoc'h
Derez-uhelañ	puilhañ
Derez-estlammiñ	puilhat

puilh

1. fonnus
2. skuilhañ daeloù puilh
   • ... pa wel e zivskouarn e laosk ur skrijadenn hag e kouezh e-harz treid e vestr o skuilhañ daeloù puilh. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 43.)
3. ... ar parkeier a roe eostou puilh ha kear ... — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 14.)

Adverb

puilh /pyʎ/

1. A gementadoù bras
2. dont, redek, ruilhal, skuilhañ, puilh:
   • Neuze e redas puilh an dour war zivjod Seza gozh. — (Jakez Konan, NOZ AR PELLGENT, Al Liamm niv. 65, Du-Kerzu 1957, p. 14.)
   • Sec'hañ a reas an daeroù a ruilhe puilh war he divoc'h. — (Roparz Hemon, An tri boulomig kalon aour, Al Liamm, 1961, p. 121.)
3. kouezhañ puilh:
   • ... ha ra gouezo puilh warno bennoz an Aotrou Doue ha Sent koz hor Bro ! — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 6.)
   • « Bennoz Doue ra gouezo puilh warnoc'h ! » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 171.)

Gerioù heñvelster

• stank

Deveradoù

• puilhaat
• puilhañ
• puilhded
• puilhder
• puilhentez

Gerioù kevrennek

• a-builh
• dispuilh

Troioù-lavar

• komz puilh ur yezh : komz ur yezh aes, flour

Troidigezhioù

• galleg : abondamment ^(fr)
• saozneg : fluently ^(en)