prene

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar pren-, pennrann ar verb prenañ, hag an dibenn-ger -e

Furm verb

prene /ˈprẽːne/

  1. Furm ar verb prenañ e kentañ gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ
[...], ha dalc'hmat e prene dezhi dilhad nevez ha braverioù, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 169.)
E-kerz pardon Tredrez e prene toriou. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 524.)
En eneb d'an du-kañv se, pa brene ur vaouez ar mouchouer bras gant pimpilhoù hir ha rodellet a dlee padout [...]. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 31.)

Troidigezhioù