pluenn

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar plu, pe pluñv, hag -enn.

Anv-kadarn

pluenn /ˈplyːɛn/ benel, liester plu, pluñv, pluennoù

1. pezh zo war groc'hen an evned
   • N'en deus nemet kemerout e bluenn ha skrivañ ar pezh a zisoñjin. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 236.)
2. benveg da skrivañ
   • « Alo ! » emezañ en ur azezañ adarre, « kemeromp hor pluenn ; skrivomp anvioù ar re a dlean da gas kuit eus a Blouared [...]. » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 110.)
   • Ar bluenn-mañ a grog er paper. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 282.)
3. Pezh eus un arm-tan a vez pouezet warnañ gant ar biz evit lezel an tennoù kuit
   • Edo va biz var bluen va fuzil, eur zachadenn hag oa great gant-han.... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 94.)

Gerioù heñvelster

• pluñvenn

Gerioù kevrennek

• anv-pluenn : anv skrivagner
• den a bluenn : skrivagner
• pluenn-blom
• pluenn-erc'h

Deveradoù

• diblu
• pluennad

Troidigezhioù

• galleg : 1) plume ^(fr) ; 2) détente ^(fr) (d'arme à feu)