plave

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar plav-, pennrann ar verb plavañ, hag an dibenn-ger -e

Furm verb

plave /ˈplɑːve/

1. Furm ar verb plavañ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ

• Hep kemmadur :

Uhel-uhel, en oabl glas trellus, e plave ur gup, difiñv, e-giz ouzh o spiañ. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 51.)

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :

Poan dent ivez he deveze alies ha soñj a zeu din a-wechoù eus c'hwezh an eol fav ter a blave a-reujadoù e-dro dezhi. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 15.)

[...], ken kustum ha ma rankent bezañ diouzh an aergelc'h ankenius a blave a-us dimp. — (Jarl Priel, Va Buhez e Rusia, Al Liamm, 1955, p. 36.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) planait ^(fr)