Mont d’an endalc’had

peoc'h

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatholicon evel peuch (1499)[1][2].

Anv-kadarn

peoc'h /ˈpɛː.ɔx/ /ˈpɛwx/ hollek gourel

  1. Stad pe marevezh divrezel.
  2. Sioulder.
  3. (estlammadell): Peoc'h!
  4. peoc'h war un dra:
  5. peoc'h etre tud:
  6. bezañ peoc'h gant unan bennak:
    • « Al loenig-mañ a vez peoc’h gantañ. » emezañ, « ha ne rav poan na d’in na d’am hini goz. »

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Estlammadell

peoc'h ! /ˈpɛ.ɔx/

  1. Estlammadell a zistager evit lakaat unan bennak pe meur a hini da devel pe da sioulaat.

Daveoù

Roll an daveoù :

  1. Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, pajenn 574b