Mont d’an endalc’had

sioulder

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-gwan sioul hag al lostger -der.

Anv-kadarn

sioulder /ˈsiwl.dɛr/ gourel (liester : sioulderioù)

  1. Ezvezañs a drouz ; peoc'h.
    • Sekretour an ti-kêr a c'houlenn sioulder. — (Brogarour, Onenn, 1936, p. 16.)
    • Sioulder spontus, nannboud goullo,
      Ne respontez ket ?
      Met derc'hel a rin da grial,
      Da grial forzh :
      O te hag a zigor genoù dir ar maro
      Pelec'h out ?

      — Ar c'hri-se davedon, 'kreiz da galon,
      Eo Me !
      — (Maodez Glanndour, Vijelez an Deiz Diwezhañ, Al Liamm, niv. 175, Meurzh - Ebrel 1976, p. 94.)

Gerioù heñvelster

Troidigezhioù