pec'hiñ
Neuz
Brezhoneg
- Diwar al latin peccare.
Verb
pec'hiñ /ˈpeːɣĩ/ verb gwan (displegadur)
- Ober ur pec'hed pe pec'hedoù.
- Kousket gant paotr pe blac'h hep bout dimezet (hervez ar reolenn relijiel) :
- Touiñ Doue
- Me ho c'hleve o pec'hi hag o kounnari var an hent braz evel eur vandenn zialou. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 93.)
- A-vec'h m'en doa lavaret In nomine patris ma voe klevet o tont en ur youc'hal, en ur bec'hiñ ken a dregerne an aod gantañ, adalek Milin ar Gall betek Tour-ar-C'hernig, an aotrou barvek [...]. — (Lan Inizan, Toull al Lakez, Brest-Kemper, 1878, Kemper, 1930, p. 37.)
- Hennez a behe pa oa arru er park ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 400.)
- Jamez ne glevi anezañ o pehi. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 400.)
Deveradoù
Troidigezhioù
ober pec'hedoù (1)
Touiñ Doue (2)
- galleg : jurer (fr) , blasphémer (fr)