mut

Gwelet ivez : mud, Mut

Brezhoneg

Kar d'ar ger kembraek mud. Amprestet digant al latin mūtus^[1]

mut /ˈmyːt/

Na c'hall ket komz.
- Al loened mut
- mut evel un toull-bez, mut evel ur pesk.
  Pa dremenfet e-kichen ar c'hannerezed-noz, bezit didrouz ha mut ; ... . — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 29.)
- chom mut
  [...] rak ar re-mañ n'int ket dall ha ne chomint ket mut. — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 54.)
  
  Ret eo dezhañ chom mut, difennet krenn ma'z eo komz brezhoneg er skol. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 94.)
chom mut war un dra: tevel war un dra
Dilavar
- Evel m'oa mud ar vro, e kargiz va fuzil, a ioa diskarg abaoue al lamm em boa great euz a vek va c'hordenn, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 140.)
- - N'eus forz, penn mud, eme Ber, me 'rey d'ec'h hag e komzfet ! — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 50.)
mont d'an daoulamm mut : d'an daoulamm ruz.
ar gwentl mut : poan-gof vras